بیم و امیدهای سفرهای استانی
P style=”TEXT-ALIGN: justify”>در ادامه این یادداشت که در ۲۸ دی به قلم سینا کلهر معاون فرهنگی وزارت ورزش و جوانان منتشر شده، آمده است: «چه نجیب مردمانی داریم ما، با امید حل کردن مسأله، یا کندن یک مو از خرس دولت به سراغت می‌آیند و وقتی ناتوانی یا بدن بی‌موی دولت را می‌بینند، به رویشان نمی‌آورند که «دولت هیبتی داشت، ابهتی داشت، قدرتی داشت، هرگاه کار به دولت می‌رسید، نشد نداشت، اگر بودجه باشد، وفق مقررات، در صورت فلان و بهمان نداشت. دولت را به این خاطر تأسیس کردند که نشدها، بشود.»
مهربانانه لبخندی می‌زنند از سر شفقت و دلرحمی، وقتی همه خواسته‌هایشان دو دست لباس ورزشی برای تیم روستایشان است و انتظار دارند نماینده دولت دستش را دراز کند و از کنار میزش به جای دو دست چهار دست لباس بدهد، اما به جایش تنها دستور «از محل منابع سفر استانی اقدام شود» را تحویل می‌گیرد. تازه این دستور محکمی است که امید دارد هفته یا هفته‌های آینده اجرایی شود. همین که نشستی و به عنوان نماینده دولت سخنش را شنیدی، همین که سعی کردن و نتوانستن‌ات را به عنوان دولت از یک‌قدمی دیده و از همه مهم‌تر حس «حضور چهره به چهره» با دولت را تجربه کرده است. تو را که دولتی و تا دیروز به خاطر فاصله زیاد، دشمن‌اش می‌دانست، اگر دوست نپندارد حداقل انگیزه‌های مخالفتش کم می‌شود.
امروز با بیش از ۴۰ نفر از مردمی که به امید حل شدن مشکلات یا خواسته‌هایشان به اداره کل ورزش و جوانان استان هرمزگان آمده بودند، گفت‌وگو کردم و درخواست‌های بیش از ۷۰ نفر دیگر را هم به عنوان نماینده وزارت بررسی کردم.
اول اینکه از ماهیت درخواست‌های مردم تعجب کردم. بر خلاف انتظار، بیشتر درخواست‌ها به جای «خواسته‌های شخصی، درخواست‌های عمومی» بود. بیش از ۷۰ درصد تقاضای احداث فضای ورزشی برای عموم مردم در شهرها و روستاها. این اتفاق میمون و مبارکی برای جامعه است. مخصوصاً وقتی از جانب روستاییان باشد.
نکته شگفت‌آور دیگر «انگیزه‌های مشارکت مردمی» بود. تقریباً همه جا حتی در محروم‌ترین روستاها هم پاسخ مردم به مشارکت ۵۰ درصدی در پروژه‌ها مثبت بود. چه ظرفیت عظیمی و چه اتفاق خوبی!
سوم آنکه حضور دولت در استان خونی تازه در رگ‌های دستگاه اداری و دیوانسالار فرتوت، تنبل و ناکارآمد استانی است. هم مشاهده نحوه کار مدیران مرکزنشین (اگر کارآمد باشند) و هم ترس ناشی از نظارت مقامات بالاتر. این امیدها اما بیم بزرگی هم دارد؛ بیم اجرا نشدن دستورها، حل نشدن مسأله‌ها و اثرات ویرانگر ناشی از آن. اگر می‌خواهیم سفرهای استانی و دیدارهای مردمی نتیجه بخش باشد و ثمر داشته باشد، حتی به بهای اتلاف بخشی از منابع، باید برای «اجرا شدن فوری، قطعی و کوتاه مدت» درخواست‌های مردمی، برنامه عملیاتی، اعتباری و نظارتی ویژه داشته باشیم.
