نغمه های برخاسته از ساز سنتور را می‌توان آوای دل انگیز زندگی دانست که گنجینه ای ارزشمند را در وادی بی انتها موسیقی بر جای گذشته اند. محمد حسین خوانی سنتور، محمد صادق خان، حبیب سماعی حضور، علی اکبر شاهی، ابوالحسن صبا، فرامرز پایور، پرویز مشکاتیان، اردوان کامکار از جمله هنرمندان برجسته ای هستند که توانستند با آرشیوی از آثار فاخر، بخش انکار ناپذیری از تاریخ موسیقی ایران زمین را شکل دهند. ایران مهد هنر و تربیت نوازندگان شاخص است که تاثیر شگرف بر روح جامعه بر جای گذاشته اند که وقت مجال نمی دهد که خلاقیت و نبوغ تمامی آنها را مرور کرد.

محمد حسن خان (سنتور خان)

محمد حسن خان از پیشکسوتان نوازنده سنتور است که در قرن سیزدهم و اوایل سلطنت ناصرالدین شاه به عنوان یک معلم کار بدل، نغمه های موسیقیایی بی بدیعی را به همگان ارزانی می‌داشت تا حدی که ایشان را به سنتور خانه و یا سنتور چی نیز می نامیدند.

با ورق زدن تاریخچه سنتور نوازی در ایران، میتوان شاهد آثار این نابغه موسیقی بود که با تسلط بر زیر و بم ساز، شاگردان صاحب سبکی را نیز تربیت کردند که از جمله می توان محمد صادق خان، حبیب سماعی حضور، میرزا علی اکبر شاهی، میرزا اسدالله و حسن سنتور را نام برد که به زیبایی تمام و کمال، مولفه‌های سنتورنوازی را به نمایش می‌گذاشتند.

اگر مایلید گوش جان بسپارید به هنر وجودی محمدحسن‌خان، می توانید آثار ایشان در آلبوم صد سال سنتور از انتشارات ماهور را گوش کنید.

محمد صادق خان (سرو الملک)

آثار شنیدنی محمد صادق خان را می توان امضای ذوق و توانمندی درونی ایشان دانست که با مهارت ارزنده، اندیشه های هنری خویش را به شکل آوایی عامه‌پسند به تصویر می کشیدند.

ایشان در بین اهالی هنر و مردمان موسیقی دوست، با القاب آقا محمد صادق خان، محمد صادق خان و رئیس یاد می شدند. ایشان همواره دغدغه تربیت شاگردان را داشتند و توانستند دانش و تجربه خویش را به طور تمام و کمال به شاگردان پرآوازه ای مانند سماع حضور، مشیر همایون، علی اکبر شاهی، حسن سنتوری، خانم زینب و گلعذار منتقل کنند.

شاگردی در جوار خانواده برای فراگیری تکنیک ها و مفاهیم کمانچه سبب شد این هنر ارزنده را نیز با مهارت بیاموزند همچنین لذت واضحی که از سنتور ایشان شنیده می شود بی ارتباط با آموزش از علم استاد محمدحسن‌خان نبود.

حبیب سماع حضور

بدون اغراق حبیب سنتوری را می‌توان هنرمندی پرآوازه دانست که همچون ستاره‌ای درخشان در نواختن سنتور و تنبک در دوران قاجار می درخشیدند و کارنامه خیره کننده بر جای گذاشتند.

ایشان الفبای سنتور نوازی را از محمد صادق خان آموختند. اگرچه مستنداتی درباره استاد تنبک در دسترس نیست. علاقه به سنتورنوازی، ایشان را بر آن داشت که دانش و تجربه خویش را کامل به فرزند یعنی حبیب سماعی و خواهرش عندلیبا السلطنه نیز بیاموزند.

این هنرمند تاثیر گذار عرصه سنتور نوازی، برای نواختن هنرمندانه، آدابی را رعایت می کردند به طوری که بدون وضو دست به ساز نمی زدند و هنر نمایی با این ساز را نوعی انس و الفت و راز و نیاز با معبود میپنداشتند.

درصورتیکه علاقمند به یادگیری این ساز گوش نواز و زیبا هستید، می توانید دوره ی آموزش تصویری سنتور خنیاگر را مشاهده بفرمایید. این دوره که بسیار اصولی و باکیفیت طراحی شده، شما را در مسیر یادگیری ساز سنتور قدم به قدم هدایت می کند.

علی اکبر شاهی

موسیقی در دوران قاجار از هنرهای فاخر محسوب می شد و علاقمندان می‌توانستند شاهکارهای آوایی را به تصویر بکشند ولی اکبرشاهی را می‌توان از نوازندگان بی تکرار سنتور دانست که افتخار شاگردی نزد محمد صادق خان را نیز داشتند.

ایشان نوازنده‌ی نامدار بودند که برای میرزا علی اکبر که در واقع نایب السلطنه ناصرالدین شاه نیز محسوب می شدند، نواهای دل انگیزی را به تصویر می‌کشیدند، گرفتن لقب شاهی نیز بی ارتباط با فراخوانی توسط شاه نبود. ایشان بر جغرافیای ساز سنتور، تسلط بی مثالی داشتند به طوری که توانستند شاگردان توانمندی همچون ابوالحسن صبا را نیز تربیت کنند.

اگر مایلید با گنجینه آثار ارزشمند علی اکبر شاهی، بیشتر آشنا شوید، می‌توانید گوش جان بسپارید به صفحه دلنواز در دستگاه شور و در آلبوم صد سال سنتور، تا شاهد غنا و عظمت موسیقی ایشان باشید.

حبیب سماعی

شخصیت فاخر هنری حبیب سماعی را میتوان مرهون تلاش پدر برای آموزش تکنیک ها و مفاهیم ساز ضرب و تنبک دانست به طوری که ایشان برای پیمودن گام های بعدی اعتماد به نفس بیشتری داشتند و توانستند یک تنه با هنرنمایی های فاخر سنتور نوازی، از فراموش شدن این آواهای دل انگیز، جلوگیری کنند.

نقطه عطف فعالیت‌های حبیب سماعی زمانی رقم خورد که با افزایش حقوق ایشان در همکاری با رادیو تهران موافقت صورت نگرفت. اگر مایلید هنر ناب ایشان را بهتر درک کنید باید بدانید ظرافت آوایی چشمگیر و سنتور نوازی با مضراب بدون نمد، روح شنونده را سیراب می کرد.

حبیب سماعی توانست میراث گرانقدر علم و تجربه خود را به شاگردان نیز بیاموزد از جمله آنها می توان نورعلی برومند، قباد ظفر، مرتضی عبدالرسولی، مهدی ناظمی (سازنده شاخص سنتور) و ابوالحسن صبا را نام برد.

ابوالحسن صبا

ابوالحسن صبا با شاهکارهای آوایی سنتور نوازی نه تنها بین اهالی هنر بلکه عامه مردم نیز به عنوان یک نخبه یاد می شوند. تولد و حضور در خانواده‌ای حامی هنر، ادبیات و طبابت پشتوانه محکمی شد تا ایشان بتوانند شدائد و سختی ها را پشت سر بگذارند.

ایشان از همان نخستین روزهای تولد با سه تار و موسیقی توسط خانواده آشنا شدند این اتفاق را می‌تواند سکوی پرتابی دانست تا در عرصه موسیقی بتوانند بدون آشفتگی پیش روند و کنترل ذوق و توانمندی را به دست آورند.

آشنایی اجمالی با الفبای موسیقی ابوالحسن صبا را بر آن داشت که در سن ۱۲ سالگی کسب مهارت حرفه‌ای را آغاز کند به طوری که در سال ۱۳۰۲ با ثبت نام در مدرسه موسیقی علی نقی وزیری، چالش های پیش رو را با سرعت بیشتری پشت سر می گذاشت.

آموزش اولیه مفاهیم سنتور در جوار علی اکبرشاهی آغاز شد اما ایشان توانستند سواد موسیقیایی خود را با تسلط بر دیگر سازها مانند ویولن، تار، سه تار، کمانچه، نی و ضرب نیز گسترش دهند.

ایشان موسیقیدان، تکرار ناشدنی هستند که تصمیم گرفتند، ویلون را به عنوان یک ساز تخصصی دنبال کنند. استفاده از آموزشات استاد حسین هنگ آفرین سبب شد همچون نوازندگان چیره دست و ماهر موسیقی‌ های فاخری را به تصویر بکشند.

ایشان از سرانجام برای تربیت شاگردان بسیار که بتوانند قدم های آموزشی خویش را درست بردارند، مدرسه موسیقی را در سال ۱۳۶۰ در شهر رشت  تاسیس نمودند. شخصیت فاخر هنری ایشان سبب شد که کارنامه درخشان بر جای بگذارند از جمله می‌توان کتاب های دوره ویولون و سنتور و ردیف کامل آوازهای ایرانی را نام برد.

شنیدن قطعات موسیقی های ابوالحسن صبا می تواند بدون اغراق ایشان را به عنوان موسیقیدانی تکرارناشدنی معرفی کند از شاخص ترین آنها می توان، زرد ملیجه، دیلمان، در قفس و کوهستانی را نام برد.

افراد بسیاری پیشرفت قابل ملاحظه در کسب سرنخ های آموزشی را مدیون شاگردی در جوار ابوالحسن صبا می دانند از جمله آنها می‌توان فرامرز پایور، غلامحسین بنان، علی تجویدی، حسین تهرانی، داریوش صفوت و همایون خرم را نام برد.

نور علی برومند

نورعلی خان برومند، هنرمندی به معنای واقعی، مردمی بودند که با آواهای ماندگار توانستند جز اساتید بزرگ و تاثیرگذار موسیقی ایران زمین لقب بگیرند.

اگرچه شروع آشنایی ایشان با وادی هنر و موسیقی از ساز تنبک آغاز گشت اما توانستند ذوق و توانمندی خویش را در دیگر سازها مانند تار، سه تار، سنتور، تنبک و کمانچه نیز به نمایش بگذارند.

ایشان در عرصه آواز نیز به عنوان استادی چیره دست و ماهر فعالیت می کردند. نورعلی برومند و ابوالحسن صبا برای گسترش سواد موسیقیایی خود، در کلاس تار و سه تار درویش خان شرکت نمودند و آشنایی دیرینه با سبک یکدیگر داشتند اما سرانجام برای پیمودن گام های آموزشی، تصمیم به مهاجرت به برلین و آشنایی با موسیقی غرب و پیانو گرفتند.

متاسفانه پس از بازگشت به میهن به دلیل ابتلا به نوعی بیماری چشمی، فروغ بینایی رفته رفته، کم گشت تا در نهایت نتوانستند زیبایی های جهان را ببینند اما این اتفاق نیز نتوانست شوق و ذوق ایشان را برای تدریس و تربیت شاگردان بکاهد.

شخصیت فاخر هنری ایشان را مدیون شاگردی نزد اساتید پرآوازه همچون درویش خان، موسی معروفی، حبیب سماعی و اسماعیل قهرمانی می‌دانند. سرانجام جامعه هنری در سال ۱۳۵۵ از وجود این هنرمند مردمی و چیره دست، محروم گشت.

حسین ملک

حسین ملک را می توان از هنرمندان صاحب سبک دانست که حضور در خانواده‌ای آشنا به هنر، سبب شد سرنخ های آموزشی را بهتر درک کند. یکی از برادران در نواختن تنبک و دیگری در ویولن و کمانچه تبحر و مهارت بسیار داشتند.

موسیقی اعجاب انگیز قطعات حسین ملک بی ارتباط با افتخار شاگردی نزد اساتید فاخری همچون حبیب سماعی، ابوالحسن صبا، نور علی برومند، حسین یاحقی، ابراهیم منصوری و غیره نیست که ‌توانستند شخصیت هنری ایشان را در بهترین حالت شکل دهند‌.

مردمان موسیقی دوست نیز همواره با شنیدن، فعالیت‌های ایشان در رادیو و تلویزیون لذت وافری را تجربه می‌کردند. از دیگر افتخارات ایشان در عرصه هنر، تغییرات شاخصی است که در سنتور بر جایی گذاشتند که این اتفاق به دلیل آشنایی با ساخت این ساز جاودانه رقم خورد.

رضا ورزنده

از دیگر موسیقیدان های شاخص در زمینه سنتور نوازی را می‌توان غلامرضا مرشد ورزنده دانست که با بداهه نوازی های بی مثال، همواره همگان را از هنر وجودی خویش مبهوت می‌کرد.

ایشان سختی‌ها و شدائد مسیر را همواره با سعه صدر تحمل می کردند به طوری که توانستند فعالیت های ارزشمندی با اساتید برجسته آن زمان در رادیو شکل دهند. این نابغه موسیقی در عمر ۵۵ ساله خویش، توانستند با مشخصات خاصی همچون ابعاد ساز، نحوه خرک گذاری،  مضراب سر پهن و انداختن حوله بر ساز، هنرنمایی های فاخری را انجام دهند اما به دلیل نداشتن شاگرد، این سبک و سیاق به نسل های بعدی منتقل نشد.

فرامرز پایور

فرامرز پایور با کارنامه درخشان همواره اقیانوس بی انتهایی از آواهای دل انگیز را به تصویر می‌کشید، این اتفاق بی ارتباط با شاگردی از سن کم ۱۷ سالگی، نزد استاد ابوالحسن صبا نیست به طوری که توانستند به خوبی سرنخ های آموزشی را را واکاوی کنند و پیشرفت شایانی را نیز کسب نمایند.

انس و الفت ویژه‌ای که موسیقی فرامرز پایور احساس می‌کرد، سبب شد آموزش خویش را نزد سایر اساتید چیره‌دست مانند عبدالله دوامی، موسی معروفی، نورعلی خان برومند، ردیف درویش خان و میرزا عبدالله ادامه دهند.

سرانجام با تبلور روح هنری ایشان، وزارت فرهنگ و هنر  نیز جهت پشتیبانی، ادامه تحصیلات کلاسیک در انگلستان را هدیه دادند. حضور در جشن های شیراز، دریچه جدیدی از شهرت را برای ایشان به ارمغان آورد.

محمدرضا شجریان از مفاخر موسیقی معاصر هستند که لقب خسرو آواز ایران را نیز کسب کرده‌اند و از شاگردان برجسته فرامرز پایور محسوب می شوند.

اگر مایلید با کارنامه درخشان آثار فرامرز پایور، آشنا شوید، بهتر است نگاهی به کتاب‌های سی قطعه چهارمضراب، دستور سنتور، قطعات مجلسی و دیگر آلبوم های شاخص نگاهی بیندازید که هنرمندان چیره دستی مانند محمدرضا شجریان، عبدالوهاب شهیدی، پرویز یاحقی، جهانگیر ملک، حسن ناهید، شهرام ناظری، محمد اسماعیلی و …  در آن  هنرنمایی کرده اند.

مجید کیانی

مجید کیانی سنتور نواز چیره دستی است که الفبای موسیقی را در هنرستان آزاد موسیقی ملی فراگرفت. عشق به آموختن و نواختن هنرمندانه سبب شد برای کسب علم و تئوری موسیقی، راهی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و سوربن پاریس شوند.

در رمز گشایی استعداد و توانمدی ایشان، اساتید برجسته مانند داریوش صفوت، نورعلی برومند و عبدالله دوامی نقش اجتناب ناپذیری داشتند. ایشان به عنوان یک نابغه موسیقی توانستند کتاب هفت دستگاه موسیقی ایرانی را نیز تالیف کنند علاوه بر آن که از مهم‌ترین شاخص‌های نوازندگی ایشان، استفاده از مضراب بدون نمد عنوان می‌شود.

ارفع اطرایی

ارفع اطرایی که در عرصه هنر ایران زمین، آثار فاخری را بر جای گذاشته اند، بانوی فرهیخته و با استعدادی هستند که توانستند به خوبی علم و تجربه خویش را با تحصیل در هنرستان موسیقی ملی ایران گسترش دهند.

شاگردی در جوار اساتید برجسته مانند ابوالحسن صبا، فرامرز پایور و محمود کریمی در تربیت شخصیت هنری اینشان بی تاثیر نبوده است. در کارنامه ایشان می‌توان شاهد اجرا های ارکستر داخلی و خارجی، تربیت شاگردان بسیار و تحقیق و پژوهش های تاثیر گذار بود.

شهرت بی مثال ایشان بی ارتباط با تربیت شاگردان بسیار به عنوان نخستین بانوی مدرس سنتور نیست علاوه بر آن که توانستند علم و تجربه خویش را با نگارش آثار فاخری همچون سنتور و ناظمی، فرهنگ لغات موسیقی ایرانی، بوی جوی مولیان و … با دیگر علاقمندان به موسیقی به اشتراک بگذارند.

رضا شفیعیان

رضا شفیعیان از مفاخر برجسته سنتور محسوب می‌شوند که سواد موسیقیایی خود را مدیون تدریس اساتید برجسته ای همچون ابوالحسن صبا، فرامرز پایور، نورعلی برومند و داریوش صفوت می‌دانند به طوریکه تسلط و مهارت ارزنده‌ای در نواختن سنتور کسب کردند.

با مرور کارنامه کاری ایشان می توانید شاهد اجرا های موفق در ارکستر هنرهای زیبا، تاسیس گروه درویش، همکاری با رادیو و دیگر اساتید فاخر مانند محمدرضا شجریان، علی اصغر بهاری، پریسا و غیره باشید.

تحصیل در دانشکده موسیقی ایران سبب انس و الفت دیرینه با این فضای  سکر آور شد، برای درک عیار هنری ایشان، می توانید در کتاب گلچین شاهد برخی از قطعات ایشان باشید.

فضل الله توکل

فضل الله توکل، نوازنده فاخر موسیقی ایران زمین هستند، اگرچه نخست با نواختن تنبک نزد حسین تهرانی، ذوق و توانمندی خویش را به نمایش گذاشتند اما استاد خائفی، نقش بی بدیعی را برای آموزش سنتور نوازی، ایشان داشتند.

پشتیبانی از ایده های موسیقیایی ایشان توسط هنرمندان برجسته دیگری مانند استاد بهادر نوذری، علی تجویدی درآمد و حضور در دوره های ردیف نوازی موسیقی ایرانی صورت گرفت.

ایشان هنرمندی دوستدار موسیقی بودند که فعالیت های چشمگیری را با کارنامه هنری ارزشمند بر جای گذاشتند از جمله می‌توان نواختن در ارکستر شماره ۲ و ۳ رادیو، همکاری با خوانندگان متعدد، تاسیس ارکستر همنوازان صدا و سیما را نام برد.

برای درک عیار هنری ایشان، باید بدانید که همکاری خوبی با اساتید برجسته مانند گلپایگانی، یاحقی، حبیب الله بدیعی، همایون‌ خرم، ایرج خواجه امیری و اسدالله ملک داشتند.

میلاد کیایی

میلاد کیایی از نوازندگان برجسته سنتور است که توانستند الفبای نوازندگی این ساز شاخص را از هشت سالگی بیاموزند علاوه بر آنکه دانش خود را در زمینه ردیف موسیقی ایرانی با آموزشات برادر که افتخار شاگردی نزد ابوالحسن صبا داشتند، گسترش دادند.

ذوق و توانمندی علاوه بر انگیزه سبب شد ایشان در رزومه کاری خویش، بتوانند با ساخت موسیقی متن فیلم های متعدد، برگزاری کنسرت‌های شاخص و نگارش کتب با ارزش، خدماتی ارزنده را به جامعه هنردوست ایران زمین، ارزانی دارند. از آثار به یاد ماندنی میلاد کیایی میتوان پگاه، طلوع، مهر و ماه و سارا را نام برد.

پرویز مشکاتیان

پرویز مشکاتیان از نوازندگان برجسته ایرانی است که اصالتی نیشابوری دارند. ایشان پس از آموختن الفبای موسیقیایی از پدر، برای کسب آموزش فاخر راهی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شدند و توانستند از تجربه و علمی داریوش صفوت برای درک ردیف موسیقی سنتی استفاده کنند، علاوه بر آنکه استاد نورعلی خان برومند نیز برای یادگیری ردیف میرزا عبدالله نقش تاثیرگذاری داشتند.

ذوق و توانمندی پرویز مشکاتیان همواره بر سر زبان ها جاری بود، این اتفاق بی ارتباط با شاگردی نزد اساتید برجسته ای همچون محمد تقی مسعودیه، سعید هرمزی و یوسف فروتن نبود. از شاخص‌ترین فعالیت‌های ایشان می‌تواند تاسیس گروه عارف در سال ۱۳۵۶ را اشاره کرد که خوانندگان برجسته‌ای همچون هنگامه اخوان و پریسا نیز برای آن نقش آفرینی کردند.

این ستاره درخشان هنر، با نظارت هوشنگ ابتهاج در رادیو نیز فعالیت های چشمگیری را در مدت یک سال به نمایش گذاشتند سپس با تاسیس موسسه چاوش که هنرمندان گروه عارف و شیدا و سایرین در آن نقش داشتند، فعالیت خویش را ادامه دادند و قطعات بیاد ماندنی مانند شورانگیز، مرا عاشق، رزم مشترک و پیروزی را برجای گذاشتند.

هنری مثال ایشان را می‌توان در کتب نگارش شده همچون مجموعه تصانیف و بیداد و گل آوا شاهد بود و لمس کرد.

پشنگ کامکار

پشنگ کامکار از هنرمندانی پرآوازه ای است که اصالتی سنندجی دارند. کمتر کسی را می توان یافت که با خانواده کامکارها و آثار عمیق و پر شکوه آنان آشنا نباشد. برادر بزرگتر هوشنگ کامکار که خود سابقه درخشانی در عرصه هنر دارند و حال به عنوان سرپرست گروه کامکارها فعالیت دارند به نوعی مشوق و مدرس نخست ایشان محسوب می شوند. البته پدر ایشان، حسن کامکار نیز برای تسهیل و اصلاح مشکلات یادگیری، ردیف های موسیقی صبا را آموختند.

نخستین فعالیت هنری ایشان، تدریس در مرکز فرهنگ و هنر سنندج محسوب می شود و رفته رفته با کسب مهارت بیشتر، علاوه بر اجراهای شاخص در شهرهای مختلف کردستان و همچنین رامسر و حضور در رادیو سنندج برای اخذ مدارج علمی، راهی دانشکده هنرهای زیبای تهران شدند.

همکاری با شخصیت های برجسته هنری مانند محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی موجب تاسیس گروه شیدا گشت علاوه بر آن که فعالیت‌های هنری شاخصی در گروه های شیدا و  کامکارها بر جای گذاشتند.

برای درک عیار هنری این هنرمند برجسته، بد نیست بدانید که در سال ۱۳۸۱ به مقام درجه یک هنری نائل شده اند  تا همگان نگاه بهتری به ذوق و توانمندی درونی ایشان داشته باشند.

شنوندگان می توانند با مرور آثار بر جای مانده مانند آلبوم هایی همچون به یاد صبا، فراق،  گلگشت وکتبی همچون ردیف میرزا عبدالله، موج‌نو، یادگاران، شیوه سنتور نوازی و … مبهوت هنر وجودی و سرمست توانمندی این نابغه روزگار شد.

آذر هاشمی

از مفاخر موسیقی ایرانی که اصالتی آبادانی نیز دارند آذر هاشمی هستند که پس از آشنایی با مفاهیم اولیه در هنرستان موسیقی ملی ایران و اخذ مدرک کارشناسی، برای پیشرفت قابل ملاحظه، راهی وین اتریش شدند که با عبور از سختی ها و شدائد، سواد موسیقیایی خود را در زمینه ی آهنگسازی و رهبری گروه کر گسترش دادند.

اگر مایلید با رزومه درخشان فعالیت‌های هنری آذر هاشمی آشنا شوید علاوه بر تدریس روان و مسلط در صدا و سیمای ایران می‌توان سرپرستی ارکستر ترنم، داوری جشنواره های فجر، عضویت در هیئت مدیره کانون مدرسان خانه موسیقی و همکاری با کانون پرورشی و فکری را نام برد.

جواد بطحایی

جواد بطحایی علاوه بر استعداد و توانمندی به دلیل تولد در خانواده ای هنردوست، توانستند پله های موفقیت را در کسب مهارت سنتور نوازی سریع تر بپیمایند. اطرافیان وی دوستدار موسیقی بودند به طوری که پدر همواره هنر نمایی های با ساز تار به تصویر می‌کشیدند.

آموزش تئوری و سلفژ توسط استاد غلامحسین ظهیرالدینی صورت گرفت علاوه بر آن حضور در دانشکده هنرهای زیبا، مسیری را ترسیم کرد که توانستند از علم و تجربه، مفاخر ارزشمندی همچون مجید کیانی، فرامرز پایور و پرویز مشکاتیان استفاده کنند.

سوسن اصلانی

سوسن اصلانی با فعالیت‌های هنری شاخصی مانند بوی پرچین، آلبوم نگاه گمشده و مجموعه قطعات کتاب رقص بهار، علاقه مندان بسیاری را از هنری وجودی خویش مشعوف کرده است.

جایگاه ارزشمند، این پیشکسوت ارزنده بی‌ارتباط با علم آموزی نزد اساتید برجسته مانند فرامرز پایور، محمد حیدری، محمد کریمی، ارفع اطرایی و همسر حسین دهلوی نیست.

اردوان کامکار

خانواده کامکارها با تربیت شخصیت های برجسته هنری خدمات ارزنده ای به جامعه موسیقی ایران زمین داشته اند. اردوان کامکار کوچکترین فرزند حسن کامکار است که با ذوق و توانمندی شاخص خویش آثار فاخری را بر جای گذاشتند که بدون اغراق می توانند تمامی سلیقه ها را پوشش دهد.

پدر به عنوان نخستین مربی، الفبای موسیقی را آموختند. سرانجام برای پیشرفت بیشتر راهی تهران شدند و ‌توانستند با همراهی برادران، هوشنگ و ارسلان سواد موسیقیایی خود را در زمینه هارمونی، کنترپوان و اصول آهنگسازی گسترش دهند.

شاخص‌ترین خدمات اردوان کامکار را تاکید بر برابری قدرت دست راست و چپ می‌دانند که به بلوغ نوازندگی سنتور کمک شایانی کرد. علاوه بر نمایش هنر چشمگیر با آهنگسازی و نوازندگی فیلم سنتوری در سال 1385، نمیتوان منکر فعالیت قدرتمند در آلبوم های ریزدانه های الماس و دریا شد.

سرانجام علاقه مندان به موسیقی توانستند شاهد ۳۷ آثار ایشان در قالب کتاب مجموعه قطعات اردوان کامکار باشند.

سیامک آقایی

سیامک آقایی، نوازنده اهل اهواز بودند که بدون اغراق هنرمندی نامدار هستند و نخستین قدم های آموزشی خویش را نزد رویا حلاج برداشتند علاوه بر آنکه دیگر مفاخری مانند مسعود شناسا، حسین ملک، پرویز مشکاتیان، محمدرضا لطفی، ناصر فرهنگفر و مجید کیانی نیز در تربیت شخصیت هنری ایشان تاثیر گذار بودند.

اخذ مدرک در رشته موسیقی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران سبب شد با سختی و دشواری کمتری مواجه شوند بی‌جهت نیست که توانستند هنرنمایی اعجاب انگیزی در سطح موسیقی نواحی و بین المللی نیز داشته باشند.